[10 november 2014 – For English scroll down]
We zouden deze keer kunnen schrijven over ons avontuur op het postkantoor, dat we beleefden toen we een pakketje naar Nederland wilden sturen.
Een dag op het postkantoor
Regelmatig vallen we nog in de valkuil dat we hier net zo snel en efficiënt te werk willen gaan als in Nederland. We zien over het hoofd dat je de tijd moet nemen om dingen gedaan te krijgen. En dat is nog leuk en goed ook, want zo spreek je nog eens mensen. Zo gingen we naar het postkantoor, om ‘even’ een pakketje te sturen naar Nederland.
Mis! De instantie die de inhoud van het pakketje moest controleren was niet open, bleek na ruim een uur. En het had ons ook al even gekost om vooraan in de rij te komen, want er is geen rij. Kwam er een man op leeftijd binnen die er belangrijk uitzag, dan leek het ons beter om die voor te laten gaan. Zoveel culturele intuïtie hebben we inmiddels.
Op dag 1 kon de inhoud van het pakketje niet gecontroleerd worden, dus dat betekende enkele dagen later terugkomen. Op dag 2 waren we voorbereid op wachten: we hadden ons huiswerk bij ons om de tijd te vullen. Maar nu bleek al snel dat ons pakketje geen gevaar voor de wereldvrede was. Met vloeiende en vlijmscherpe retoriek wist Hanneke het personeel hiervan te overtuigen. ‘Wij zijn Swahili-studenten. We werken in Tanzania’, etc.
Het kostte dus even, maar het pakketje kon verzonden worden. Onze westerse instelling is om deze vertraging al snel als irritant en inefficiënt te zien, maar het brengt ook leuke dingen. We kennen nu bijvoorbeeld enkele personeelsleden van het postkantoor. En tijdens onze eerste trip raakten we aan de praat met een man die ook iets moest verzenden. Een leuke kans om meer te horen over Tanzania, het gebied waar hij vandaan kwam, etc.
Al met al een culturele ‘les’, want zoals ze hier zeggen: ‘Hasira hasara’, ‘Woede is verlies’. Met andere woorden: irritatie is nutteloos, je hebt jezelf er alleen maar mee.
Maar nu bleek al snel dat ons pakketje geen gevaar voor de wereldvrede was. Met vloeiende en vlijmscherpe retoriek wist Hanneke het personeel hiervan te overtuigen.
We zouden ook kunnen vertellen over de lessen Swahili.
Swahili lessen
We hebben heel veel geleerd in de afgelopen tijd. Het is motiverend om te zien dat we in staat zijn om gesprekken te voeren, soms zelfs al over best ingewikkelde onderwerpen. Zo hebben we veel gesprekken over christen zijn, de Bijbel, het schoolsysteem in Tanzania etc.
Maar er zijn ook dagen dat je denkt: ‘Zal ik het ooit leren, deze taal?’ Gelukkig zijn die in de minderheid, en lost dit zich vaak vanzelf op, bijvoorbeeld na een leuk en onverwacht gesprek, bijvoorbeeld in een daladala.
Of we zouden kunnen vertellen over:
- de kerkdiensten,
- de gesprekken tijdens het eten,
- wat we doen in onze vrije tijd,
- hoe de stad eruitziet,
- hoe je zonder nee te zeggen hier toch vriendelijk nee kunt communiceren,
- wat de scores zijn van de potjes volleybal die we spelen,
- wat het wekelijkse menu is,
- de contacten met het personeel hier,
- de achtergrond van de docenten,
- nieuwe studenten die kwamen en gingen,
- de regen die hopelijk snel gaat komen en waarvoor in de kerk gebeden wordt,
- de zon die blijft branden,
- de hagedissen die overal rondlopen,
- geluiden op het dak die klinken als de voetstappen van apen,
- en nog veel meer.
Maar dat doen we allemaal niet, want vandaag willen we graag een lofrede houden op… de MANGO, ‘embe’, in Swahili.
Sinds enkele weken is namelijk het mangoseizoen begonnen! We overdrijven niet als we zeggen dat de slechtste mango die we hier eten, twee keer zo lekker is als de beste mango in Nederland. En dan hebben we het nog niet eens over de prijs. Tussen de 25 en 35 cent per stuk!
Afgezien van mango’s is het fruit hier sowieso goedkoop en lekker. Sinaasappels bijvoorbeeld, kosten zo’n 8 cent per stuk. Daarom bij dit bericht foto’s van mango’s.
We overdrijven niet als we zeggen dat de slechtste mango die we hier eten, twee keer zo lekker is als de beste mango in Nederland.
Tot slot
We zijn bijna aan het eind van onze Swahili-lessen hier in Iringa. Als het zover is reizen we met de bus naar Dar es Salaam. We blijven daar een paar dagen (voor inkopen, uitrusten, etc.), en dan reizen we in twee dagen naar Musoma. Dit alles ‘bila shaka Mungu akipenda’, ‘natuurlijk alleen als God het wil’.
Wil je bidden voor:
– een goede reis van Iringa naar Dar en vandaar naar Musoma;
– de mensen hier in Iringa, i.h.b. op de camping, die we zullen achterlaten.
Wil je danken voor:
– de goede tijd die we hier hebben gehad op de taalschool;
– de gezondheid die we al die tijd hebben gehad.
Ode to the mango
This time we could write about our funny adventure at the post office:
A few weeks ago we had to send a parcel to the Netherlands. Not for the first time we fell into the pit of expecting we would be able to send our parcel just as efficiently and smoothly as in the Netherlands. We were wrong. It took is quite some time, because the agency that should check the contents of the parcel, was not operating that particular day.
This all sounds like a negative experience, but it actually brought us nice conversations with the personnel at the post office, with random people who came in, etc. A good lesson we learn time and again is: ‘Hasira hasara’, ‘Anger is loss’. There is no point in being impatient and angry, because it will only harm yourself.
We could also write more about the Swahili classes we had and about the progress we are making.
We are able to have conversations about complex things like believing, the Bible, the education system of Tanzania, etc. But on the other hand there are days when you are wondering: will I ever be able to be fluent in Swahili? Fortunately, this happens not very often. Moreover: it seems to be a normal and necessary part of language learning.
But today is really all about mangoes, because the mango season has started! What about being able to buy 4 mangoes for only €1 (equals £0,8 and $1,25)!? So see the pictures above and take them as a kind of an ode to the mango!