In Musoma

[11 december 2014; for English scroll down]

Achter ons ligt een tijd van veel reizen en veel meemaken. We zijn veilig aangekomen in Musoma en leren langzaam maar zeker over het leven en werken hier.

1. Afscheid nemen met een speech en kampvuur in Iringa
2. Reizen naar Dar
3. Winkelen en herpakken in Dar en reizen naar Musoma
4. Ontvangen worden met een volle koelkast en met mensen bij wie we konden eten
5. Eerste dagen op het kantoor + wat doet de literacy-afdeling en wat is Hanneke’s rol?
6. En heel veel andere nieuwe leuke (en soms ingewikkelde) dingen

1. Afscheid Iringa
Zoals gebruikelijk was er en een kleine ceremonie op de laatste dag van de taalschool. Met veel verve hielden we onze dank-speech… in Swahili. Dat was een leuk moment. ’s Avonds nog een gezellig kampvuur en afscheid nemen.

2. Bidden en scheuren
De reis naar Dar ging weer met de bus, en we zijn erg blij dat we veilig in Dar kwamen. Het is interessant dat de in onze ogen nogal roekeloze rijstijl wordt gecombineerd met gebeden. Aan het begin van de reis introduceerde de chauffeur zich namelijk als volgt over de intercom: ‘Ombeni sana!’ Met andere woorden: ‘Bid veel/hard tot God, dat we veilig mogen aankomen.’ Bidden en scheuren gaan dus hand in hand.

3. In Dar en naar Musoma
De paar dagen in Dar stonden in het teken van: winkelen (er zijn in Dar allerlei dingen te krijgen die niet te koop zijn in Musoma), een dag naar het strand, uitrusten en spullen herpakken. De reis naar Musoma ging weer voorspoedig, al nam het twee dagen in beslag.

4. Ontvangst in Musoma
Dus waren we erg blij om veilig op het busstation in Musoma aan te komen. Het was vreemd om terug te denken aan vorig jaar, toen we hier ook al waren geweest. En ook bijzonder om terug te denken aan alle voorbereiding en onmisbare hulp om hier terecht te komen.
Op het busstation was er al direct iemand die ons ophaalde en ons mee te eten nam. En zo ging dat in de eerste week door: nu eens had die wat voor ons gekookt, de andere keer werden we uitgenodigd bij iemand te komen eten. En voor ontbijtspullen en andere dingen was gezorgd. Die lagen voor ons klaar in ons huis!

Huis
We wonen nu enkele weken in een huis van onze Nederlandse collega’s in Musoma. Zij zijn op verlof, maar hopen over drie weken weer terug te zijn in Musoma. Dan zullen wij ook verhuizen, nu naar een huis van een andere familie (collega’s). Het is de bedoeling dat we daar voor zeven maanden kunnen wonen.
Wat ons betreft is deze situatie erg prettig. We hoeven nu namelijk niet direct te zoeken naar een huis en veel tijd te besteden aan het opstarten van alles wat bij een huis komt kijken. We kunnen ons nu meer richten op het verder leren van de taal, het werk op het kantoor, onze weg vinden in Musoma en zoveel andere dingen.

5. Op kantoor
Met onze instelling willen we hier gelijk aan de slag en zo snel mogelijk zo veel mogelijk van waarde zijn. Maar het is realistischer om te bedenken dat er in de komende tijd gewoon heel veel te leren is:

• ons Swahili moet nog een stuk beter worden,
• we moeten leren werken met nieuwe software,
• langzaam leren we hoe dingen op het kantoor gaan,
• we leren over een of meer lokale talen,
• et cetera.

Dat zijn dan ook de dingen waar we in deze tijd mee bezig zijn. En daar hoort natuurlijk ook bij dat we rondkijken op het kantoor wat er gebeurt en wie wat doet. Zo maakten we mee:

• Een taalkundige bespreking met een spreker van een van de talen van de regio. Doel was om meer te weten te komen over hoe toonhoogte werkt bij de werkwoorden in deze taal.
• Een bespreking van de vertaling van Genesis 50 tussen twee vertalers en een zogenaamde ‘vertaalconsulent’ via skype.
• De eerste controle van de Jezus-film in de Simbiti-taal: de Jezus-film is een film over het leven van Jezus, met teksten uit het Evangelie. Op het kantoor was een groep Simbiti-mensen. Zij spraken de tekst in. Die tekst werd opgenomen en gecombineerd met de beelden van de film. Vervolgens werd de film getoond en werd er gekeken of er nog dingen verbeterd kon worden.

Hanneke’s werk
Zoals jullie (wellicht) weten werkt Hanneke op de alfabetiserings-afdeling (ook wel: literacy) en is Michiel deel van de vertaalafdeling. Vandaag een verhaal van Hanneke:

Literacy
Op dit moment is het literacy-team vijf man/vrouw sterk. Dat is heel mooi, want vorig jaar waren dat er nog maar drie! Maar wat doet het team nou eigenlijk?

• ‘Transition literacy’: Veel mensen in Tanzania kunnen niet lezen of schrijven. Als ze dat wel kunnen, is dat vaak alleen in Swahili, de taal die op scholen wordt gebruikt. Maar nu er steeds meer Bijbelboeken en lokale verhalen beschikbaar komen, willen mensen die ook in hun eigen taal kunnen lezen. Daarom worden er boekjes gemaakt die deze mensen stapsgewijs helpen om hun eigen taal te leren lezen en schrijven. Dit wordt transition literacy genoemd.
• Leesgroepen: Op dit moment zijn er 5 leesgroepen in dorpen in de Mara-regio. Naar deze leesgroepen komen zowel mannen als vrouwen. De eerste stap is vaak: de lokale taal leren lezen en schrijven (zie transition literacy). Maar ook volgen de groepen bijvoorbeeld een schrijfworkshop en een editworkshop. Hier leren deelnemers verhalen te schrijven in hun eigen taal en deze vervolgens te controleren op spelling en grammatica.
• Testen en verbeteren van de schrijfwijze van de verschillende talen: Er is al veel taalkundig onderzoek gedaan naar de talen hier waarin de Bijbel vertaald wordt. Toch worden er nog steeds aanpassingen gedaan aan de schrijfwijze van de talen. Soms is die namelijk niet duidelijk genoeg. Daarom worden er nog steeds testen gedaan hoe de taal zo correct en duidelijk mogelijk geschreven kan worden. De testen kunnen bijvoorbeeld gemaakt worden door de verschillende leesgroepen.

Even een voorbeeld om dit een beetje duidelijker te maken:

Stel dat we een onderzoek doen naar de schreifweize van het Nederlands. In het Nederlands hebben we twee symbolen die dezelfde klank weergeven: ‘ei’ en ‘ij’. De meeste mensen leren als kind op school (en vaak duurt dat wel even) welk symbool je bei welk woord gebruikt. Maar stel nou dat jei graag een verhaal in je ijgen taal wilt schreiven, dan kan dat verschil nog knap lastig zein. Want welke letter moet je nou wanneer gebruiken?

• Boekjes met verhalen: Tijdens een aantal schrijversworkshops in de regio zijn verhalen geschreven in verschillende talen. Deze verhalen wil het literacy-team in het komende jaar gaan uitgeven. Het gaat om lokale verhalen die heel oud zijn en van generatie op generatie verteld zijn. Ze zijn dus een belangrijk onderdeel van de cultuur. De mensen lezen ze dan ook graag. Later kunnen deze verhalen weer gebruikt worden op leesgroepen om mensen te helpen hun eigen taal nog beter te kunnen lezen.

Wat gaat Hanneke vooral doen in de komende tijd?

• Assisteren in het opmaken en printen van verschillende boekjes.
• Zich verdiepen in twee verschillende talen: Kiikoma en Kikabwa, de talen waarin ze het meest hoopt te gaan werken.
• Meegaan en helpen bij de workshops in de verschillende taalgebieden, die door het literacy-team geleid worden.

Kortom: een hoop te leren en te doen. Gelukkig is het niet ons werk maar Gods werk! We bidden dat mensen mogen ontdekken en met eigen ogen mogen lezen dat God spreekt in hun eigen taal!

6. Heel veel andere leuke (en soms ingewikkelde) dingen
Er zijn zoveel nieuwe dingen, dat het betekent dat je vrijwel elke dag wel iets nieuws doet, ontdekt, ondervindt of juist niet doet.

• Zo waren de waakhonden enkele weken geleden de poort uitgeglipt. Toen we ’s morgens de poort opendeden om naar het werk te gaan, zagen ze hun kans schoon. We renden erachteraan, maar veel leek het niet te helpen. Tot onze opluchting kwamen ze na een paar minuten uit zichzelf toch weer terug. Hun territorium was in ieder geval weer met verse middelen afgebakend.
• En hoe ga je eigenlijk op een goede manier om met mensen die geld (te leen) vragen, een baan zoeken, iets onmisbaars hebben dat je zou kunnen kopen…
• En verder gebeuren er nog veel dingen: een ‘Thanksgiving-dinner’, adventssamenkomsten bij collega’s thuis, een adventstoneelstuk van de kinderen, voetbal en frisbee in het weekend, brekende waterleidingen, hoe knip je eigenlijk je eigen haar?, etc.

 

Tot slot
Dank voor alle gebed in de afgelopen tijd. We zijn gezond en zijn overal veilig aangekomen, dus dat is een grote zegen van God.

Zou je met ons mee willen danken voor:

• al het reizen dat goed is gegaan;
• voor de gemeenschap van zendelingen hier die ons zo prettig heeft opgevangen en wegwijs gemaakt;
• voor zoveel Tanzanianen hier op het kantoor die zich inzetten voor het werk.

 En zou je willen bidden voor:

• In de komende maand is het een komen en gaan van collega’s. Veel Tanzanianen reizen naar hun familie, die buiten de stad in de regio woont. Daar vieren ze kerst. Maar ook veel zendelingen komen terug van of gaan op verlof. Bid voor veilige reizen.
• Geduld, rust, energie en motivatie om elke dag te leren in deze nieuwe omgeving.

 

---

In Musoma
We are very thankful that we have arrived in Musoma safely. Thanks for all your prayers! The last few weeks have been weeks of travelling, repacking luggage, shopping, resting and settling in into the daily life in Musoma.

To start with the last thing: we were welcomed very warmly by our colleagues here in Musoma. People cooked meals for us, made sure our kitchen was full of breakfast, water, etc. We were offered meals at people’s homes, rides to/from town etc. It is wonderful that people are there to help you when there is some much to learn.

We also started our work at the office. That means: we met our colleagues, got introduced to many new things, and have started to read bits and pieces about literacy and translation. Our natural attitude might be to start as quickly as possible and be eager to do as much work as quickly as possible. But it is more realistic to see how many things we have to learn. It is almost true to say that only now learning starts:

• our Swahili has to get better,
• we need to learn how to work with new software,
• we are introduced to how things are to be done at the office,
• we start to dig in to one or more of the local languages,
• et cetera.