Net als maart vorig jaar reisden wij in augustus af naar Musoma voor feesten voor het Nieuwe Testament. Nu was het de beurt aan drie talen: Kwaya, Jita en Zanaki.
Een levende uitnodiging van God
“Dit Nieuwe Testament is niet zomaar een mooi staaltje werk dat je koopt, neerlegt in je huis, en dan kunt zeggen: ‘Kijk ‘s, eindelijk staat m’n moedertaal op papier. Onze eigen taal is bewaard voor het nageslacht. Wij doen er nu ook toe!’
Dat is allemaal waar. Maar veel belangrijker: dit Nieuwe Testament dat vanaf vandaag verkrijgbaar is, is een nog altijd geldende uitnodiging van God. En vandaag komt die naar je toe! Het is een scherp zwaard, dat ook jouw leven verandert!”
Dat was de kern van één van de toespraken bij het feest voor het Nieuwe Testament in Zanaki. Die sprong er voor ons uit. Want er zijn zoveel redenen om blij te zijn met de komst van het Nieuwe Testament in je eigen taal. En die redenen doen er allemaal toe. Maar als het niet een levende uitnodiging is, dan doen die andere dingen er niet echt toe.
Foto’s hierboven en helemaal bovenaan: John Muia – SIL ALA
Muziek – in allerlei vormen en stijlen – speelde een grote rol tijdens de feesten (foto’s: JR)
Links: Vertalers Magesa en Neema die tijdens het Jita-feest als eerste een stuk voorlezen uit het Nieuwe Testament. Rechts: de onthulling van de eerste exemplaren van het Zanaki Nieuwe Testament (foto’s: JR)
Hoe gaat zo’n feest er aan toe?
Het Zanaki-feest was op een geweldige locatie. Een enorm open veld, langs een mooi kruispunt in het dorp (zie foto hierboven). Er kwamen heel veel mensen langs die bleven hangen, heel veel kinderen ook, op weg van school naar huis.
Maar er was één probleem
Het veld was een voetbalveld, en er was afgesproken met de plaatselijke vv dat dit feest om vier uur afgelopen zou zijn, want er moest nog een serieuze bekerfinale worden afgewerkt.
Nu komt zo’n officieel feest altijd wat traag op gang: je moet de plaatselijke koren als organisatie natuurlijk hier en daar een extra liedje geven.
En toen viel de toespraak van de eregast ook nog wat lang uit
Regelmatig herhaalde hij verontschuldigend dat hij “niet veel te zeggen had”, maar zoals de ceremoniemeester achteraf opmerkte, “Dankuwel, hooggeëerde eregast. U heeft met wijsheid gesproken en heel veel goeds gezegd. Een groot applaus voor hem, mensen! …De klok is nu echt niet meer onze vriend.”
En dan opeens, alsof er een knop omgaat, komt alles altijd in een stroomversnelling
Want we zijn bij punt 17 aangekomen, eten! En dat is maar goed ook, want na flink wat uren van toespraken, relatieve hitte, koren uit allerlei dorpen en denominaties, introducties van alle gasten die er toe doen, een terugblik op het vertaal- en alfabetiseringswerk van de afgelopen pakweg vijftien jaar, begint iedereen wel trek te krijgen.
Snel worden de mensen ingedeeld in vier groepen, elk voor een van de vier buffetten
Mensen worden opgezweepd om zo snel mogelijk in de rij te gaan staan. Er bidt nog iemand voor het eten, maar door het piepen en kraken van het geluidsysteem, de rond het veld warmlopende voetballers, en de honger van alle gasten, lijken weinig mensen dat nog door te hebben.
En o ja, dan is er ook nog punt 16 op het programma, boekverkoop!
“Die moet natuurlijk doorgaan tijdens het eten,” concludeert de ceremoniemeester, “want daar hebben we anders niet genoeg tijd meer voor.”
Terwijl de eerste mensen hun eten al op hebben, en de basiself van beide teams de lege flesjes en stoelen al van het speelveld begint te halen, slaagt het organisatie-comité erin om – na zich net buiten de zijlijnen verplaatst te hebben, omdat op het veld de bal inmiddels al officieus heen en weer wordt getrapt – nog heel wat Nieuwe Testamenten bij de mensen te krijgen om wie het allemaal te doen was!
Rechts: Een van de buffetten tijdens het Zanaki-feest. Links: een nieuwe eigenaar van het Zanaki Nieuwe Testament (foto: JR). Hieronder: gelijk even kijken hoe dat Nieuwe Testament eruit ziet (foto: JR).
