[20.1.2015 – For English scroll down]
Het nieuwe jaar is net begonnen. De kerstvakantie en de eerste weken op het kantoor zitten er weer op. Een mooi moment om wat uitgebreider stil te staan bij iets was we in de kerstvakantie deden: een bezoek aan een van onze Tanzaniaanse collega’s.
Op het kantoor wordt gewerkt in acht talen van de regio rond Musoma (Mara-regio). Een vertaler van één van deze acht talen nodigde ons uit om langs te komen bij hem thuis. Hij is vertaler van de Simbiti-taal. Dus namen we op zaterdagmorgen eerst een motortaxi om naar het grote busstation buiten de stad te komen. Daar de daladala (minibus) naar Tarime en dan halverwege uitstappen. Gelukkig hadden we een zitplaats!
De busreis duurde maar een klein uur, dus dat viel mee. We hadden van onze collega de naam van het dorpje waar we moesten uitstappen, dus de conducteur maakte ons daarop attent zodra we moesten uitstappen.
Een les in homeopathische geneeskunde
Toen we uitstapten werden we door onze collega opgevangen. Eerst wat drinken bij het winkeltje dat zijn vrouw runt. Zittend op onze stoel langs de weg kwamen er al snel mensen langs die even meededen met het gesprek, de één makkelijker te begrijpen dan de ander.



Eén man stak een verhaal af over alle ‘dawa mitishamba’ die er in dit gebied te vinden zijn: medicinale bladeren, wortels, zaden en takken van bomen, struiken, planten, etc. Vijftig procent ging in de Babylonische spraakverwarring verloren (hij had geen genade met ons beginnersniveau Swahili), maar zijn conclusie was wel duidelijk (hij herhaalde ‘m ook vier keer): ‘Wat doe je nog in Nederland. Het is hier geweldig. Medicijnen hangen aan de bomen, zo voor de grijp. Elke dag lekker op je land werken en dan ’s middags relaxen. Wat wil je nog meer.’ We legden uit dat wij ook al tot dat inzicht waren gekomen, en dus naar Musoma verhuisd waren. We hadden Nederland achtergelaten. Dat kon hem geruststellen.
Vijftig procent ging in de Babylonische spraakverwarring verloren maar zijn conclusie was wel duidelijk: ‘Wat doe je nog in Nederland. Medicijnen hangen aan de bomen, zo voor de grijp. Elke dag lekker op je land werken en dan ’s middags relaxen. Wat wil je nog meer.’
Maar nu voelde hij zijn kans schoon. Hij bleek fietsenmaker te zijn, en opeens zag hij mogelijkheden. Nederland is een land met heel veel fietsen. Of wij niet wat onderdelen voor hem konden regelen, om deze fiets (en daarbij haalde hij enkele onsamenhangende onderdelen uit zijn winkeltje) weer berijdbaar te maken…



Markt
Later die dag bracht onze collega ons naar de markt. Dat was erg leuk om te zien. Veel kleiner dan in Musoma, maar ook anders. De verkopers zijn er niet permanent, hele dagen, maar komen pas op een bepaald moment naar de markt om hun koopwaar aan te bieden. Op dat moment loopt het hele dorp uit om boodschappen te doen, maar vooral ook om elkaar te ontmoeten.
Thuis
En toen naar het huis van de collega. Terwijl we daar rustig zaten te praten kwam er opeens een kip voorbij, achtervolgd door een hond en wat kinderen. De kip werd een kamer in gedreven, en toen viel ook bij ons het kwartje: dat is het diner! Samen met ugali (dagelijks voedsel hier) smaakte dit erg lekker.
Onze collega heeft 11 kinderen, en een heel bescheiden onderkomen. Maar toch hadden ze één van de drie kleine huisjes voor ons gereserveerd, met een bed. Dat betekende vermoedelijk dat de rest van de familie dicht opeen elders moest slapen. Dat is dus gastvrijheid hier!
De volgende dag gingen we naar de kerk, en na de dienst zette onze collega ons weer af bij de bus, zodat we terug naar Musoma konden reizen.
Terwijl we rustig zaten te praten kwam er opeens een kip voorbij, achtervolgd door een hond en wat kinderen. De kip werd een kamer in gedreven, en toen viel ook bij ons het kwartje: dat is het diner!






Wat leerden we?
- Lokale taal: Het was een mooie ervaring om te zien hoe levend de taal Simbiti is. Zelf wonen we in een stad waar je mensen vanuit allerlei verschillende talen en stammen tegenkomt. Swahili is dus de voertaal. Maar in het dorp bleek opeens hoe vitaal deze lokale taal is (in ieder geval in dit dorp). We hoorden vrijwel geen Swahili, behalve als men met ons sprak. Nu opeens krijgen de (toekomstige) lezers van de Bijbelvertalingen die op het kantoor worden gemaakt een gezicht!
- Cultuur: We zagen de enorme gastvrijheid in het eten, de plaats waar we konden slapen, etc. Tegelijk brengt dit lastige dingen. Wij zitten heel de tijd met z’n drieën te praten, terwijl de rest van de familie vrijwel niet bij ons in de buurt komt, zeker de vrouwen niet. Die koken en bedienen alleen maar. Jammer voor Hanneke, want die had gehoopt wat mee te kunnen helpen bij het koken en wat interactie te hebben met de vrouwelijke helft van de familie. Wij voelen heel sterk de waarde: iedereen is gelijk(waardig). Maar hier is het veel belangrijker respect en eer te geven aan wie dat (volgens hen) toekomt: mensen met leeftijd, macht, geld, opleiding, etc.
- Wat ook nog opvalt is dat het lijkt alsof de collega denkt dat wij vies van dingen zijn: ‘Heb je zeep nodig bij het handen wassen voor het eten?’ ‘Wil je warm water als je je gaat wassen? Ik weet dat jullie normaal douchen, sorry.’ ‘Sorry, we hebben geen bestek.’ We probeerden duidelijk te maken dat we eten wat zij eten, en doen zoals zij doen.
- Armoede: we realiseerden ons ook weer wat de levensstandaard hier is en hoe gastvrij en hartelijk mensen (desondanks) zijn.
We hoorden vrijwel geen Swahili, behalve als men met ons sprak. Nu opeens krijgen de (toekomstige) lezers van de Bijbelvertalingen die op het kantoor worden gemaakt een gezicht!





Zou je weer met ons mee willen danken en bidden?
Dank:
- We hebben rond Kerst en Nieuwjaar een hele goede tijd gehad. We zijn heel blij met alle kerstkaarten die we uit Nederland hebben gehad. Dat was een grote verrassing. Het leuke van de wat onvoorspelbare postbezorging hier is dat we tot half januari kaarten binnenkregen!
- We zijn nu twee keer naar een en dezelfde kerk geweest, en we zijn van plan hier (voorlopig) te blijven. Het is een kleine gemeente (plm. 20 mensen). De dienst is goed te volgen, omdat er een duidelijke liturgie is, die voor een deel ook op papier staat. We zijn hier dankbaar voor, omdat we nu in staat zijn mee te zingen en goed te volgen hoe de dienst verloopt.
Bid:
- Wil je bidden voor de collega en zijn gezin. Hij werkt heel de week in Musoma en woont alleen in het weekend thuis. Moeder voedt 11 kinderen op. Wil je bidden voor veiligheid, kracht en bescherming?
- Sterfgevallen in onze Tanzaniaanse omgeving confronteren ons met hoe moeilijk het leven hier vaak is. Mensen sterven aan dingen die in Nederland vaak goed behandeld kunnen worden. Bid voor gezondheid en hulp voor de mensen hier. En ook voor wijsheid voor ons om om te gaan met verzoeken van mensen om hen (financieel) te helpen.
A visit
A lot has happened in the last few weeks. One thing was extra special. During the Christmas break we visited the family home of a colleague. This meant that we travelled from the city Musoma out into the country, to the area of the Simbiti people group.
We learned a lot and really enjoyed our stay. We enjoyed seeing the market, staying at the house of the colleague, having dinner together, hearing about culture, language, the area, etc.
One important thing we experienced was how prominent and important the local language (= Kisimbiti) is. We live in a city, a place where Swahili is the main language and where you can easily forget that the first language of the people is not Swahili. But here out in the village, we almost only heard Kisimbiti. Now suddenly the audience of the Bible translations that are being made at the office became real and visible for us. This is definitely a great help for our day to day work.
Since this visit during Christmas break, the work at the office has started again. We both learn new things every day and look forward, with apprehension and sometimes anxiety, to what is next.