Benzine rijker, Genesis armer

Heb je wel eens iets verkocht bij een benzinestation? Aan de mensen van het benzinestation? Wij ook niet, tot voor kort…
Maar eerst iets over hakken en zagen.

Kapwerk
Al tijden was onze tuin toe aan een kapbeurt. De bomen die in de tuin staan, werden wel erg groot, en de takken gingen de zon tegenhouden. Het huis blijft lekker koel, maar een deel van de tuin werd ook steeds donkerder. Hier op het terrein werd ons stekkie al ‘het huis met de vele bomen’ genoemd.

‘Ja daar hebben we wel een mannetje voor,’ zei onze heel vriendelijke vader-directeur hier toen ik bij ‘m langsging en uitlegde wat het probleem was. Alsof ik net de energieleverancier had gebeld met het bericht dat de boiler niet meer goed werkte.

Hier geen kapvergunningen of bestemmingsplannen. Groen licht van de top is genoeg. Twee mannen in blauwe overalls, een kapmes, een paar laarzen en een paar slippers. Mmm, moet het daarmee gebeuren, dacht ik. Enigzins bezorgd wees ik  naar de takken die rijp waren voor het kapmes. ‘De meeste zitten wel erg hoog,’ zei ik verontschuldigend. ‘Nou, we gaan gewoon eens kijken,’ was de reactie.

De één deed zijn slippers uit, keek even onder welke hoek en lengtegraad hij de boom het beste te lijf kon gaan, en klom simpel naar boven.

De eerste tien minuten stond ik zenuwachtig te kijken, maar al snel bleek dat hij het onder controle had. ‘Ja, het is gewoon een kwestie van ervaring,’ vertelde ‘ie me doodgemoedereerd…

Af en toe bleek hij overigens toch menselijk, als hij op een bepaald punt niet kon gaan hakken, omdat hij daar ‘geen balans had’. Oké, oké, als jij het zegt. En bij twee bomen was er een trap als beginnetje nodig, omdat de stam te recht en glad was…

Een paar uur later lagen er bergen takken in de tuin er was er opeens meer licht. Het hout werd dankbaar weggehaald door de kokkinnen op het terrein hier, want daar konden ze mooi houtskool van maken. En onze tuin heeft er weer vijf meter extra uitzicht op het Victoriameer bij. Iemand moet het doen…

Benzine rijker, Genesis armer
Een tijdje terug was onze auto weer toe aan wat benzine. Hier zijn er bij het tankstation altijd mensen die je tank voor je vullen.

Laatst vroeg de jongen die onze tank vulde hoe lang we al in Tanzania woonden en hoe en waar we Swahili geleerd hadden. En zo kwamen we aan de praat over lokale talen en alle teams op het kantoor die hard werken om de Bijbel in hun eigen taal te vertalen.
Hij was gelijk enthousiast. ‘Laat me die boekjes eens zien!’ Al snel kwamen ook de ‘bedienden’ van de andere pompen eraan.

‘En heb je ook Simbiti?’

‘Hé, en waar is Zanaki?’

Uiteindelijk was ik aan het jongleren om van alle verschillende talen boekjes tevoorschijn te halen en alle vragen te beantwoorden. Elke vraag leek er wel voor te zorgen dat er weer iemand anders kwan, die wilde zien of er in zijn taal ook iets te krijgen was.

Een kwartiertje en een stapel verkochte boekjes verder, kwam er een tankwagen, om de pompen bij te vullen. ‘Dan kan ik beter weggaan om ruimte te maken,’ dacht ik. Maar nee, vanuit de hoge raampjes werd nieuwsgierig gekeken wat er gaande was. Een van de pompmensen legde het uit, en er werd goedkeurend gereageerd.

Uiteindelijk was het toch een goed moment om te vertrekken. Als we weer benzine nodig hebben, kunnen we wel een kleedje neerleggen en er een tijdje gaan zitten met de boekjes…

Marcus af in Kabwa!
In de afgelopen twee weken hebben we Marcus 9-16 als Kabwa-team afgerond. Het was een voorrecht om met elkaar te praten over de betekenis van dit wereldschokkende nieuws en hoe we dit het beste kunnen vertalen. Hoofdstuk 10 vers 45, een van de hoogtepunten, klinkt zo in Kabwa, en vertaald in het Nederlands:

Kora Omwana wa Adamu, ataaja okukorerwa emirimu, nawe yaaja okubhakorera abhantu emirimu na okuruusya obhuhoru bhwaye, naho atungurye abhantu abhaaru.

Ook de Zoon van de Mens kwam niet om gediend te worden, maar Hij kwam om mensen te dienen en zijn leven te geven, om zo vele mensen te redden.

Nu is het wachten op de suggesties van de Kabwa-gemeenschap en de vertaalconsulent, en dan is Marcus helemaal klaar.

(De) weg van (de) melk
Het wordt tijd dat we eens over een belangrijk onderdeel van ons leven spreken. Want wat is een Nederlander zonder melk en yoghurt?

Elke dinsdag gaat Manyama, die onze tuin mooi houdt, op de motortaxi naar het ‘pontje’. Dat pontje komt in Musoma aan en brengt melkverkopers. Hij koopt tegenwoordig 13 liter voor ons en onze buren samen.

Thuis koken we de melk eerst, want het is rauw. Vervolgens halen we de room eraf, erg lekker in pastasaus of door ander eten!
Vijf liter melk voor ons. Vijf voor de buren. Van de andere drie liter maken de buren… yoghurt! En dus hebben we na anderhalve dag yoghurt.
Iets anders dat Hanneke wel eens maakt met melk, is ricotta. Zo hadden we een tijdje geleden een Italiaanse avond met vrienden, compleet met risotto met ricotta!

O ja, en op de weg terug van de pont, haalt Manyama vaak nog een kilo vlees voor ons. Er zijn grofweg twee opties: ‘steki’ (vooral vlees) of ‘mix’ (vlees, botten, spieren en alles wat ertussenin zit). We hebben sinds kort een gehaktmolen, en dan komt daar weer die pastasaus voorbij… met gehakt en room!

Een deel van de markt in Musoma is de ‘slagershoek’. Een rij van zo’n vijf vierkante hokjes, met een loketje, waaruit een gedreven ‘vleesconducteur’ naar alles roept wat voorbij komt, of hij/zij/het misschien vlees nodig heeft. Kom niet te laat op de dag, want dan heeft het vlees al een tijd in het hokje aan een haak gehangen…

Dank en gebed:

• Bid voor troost voor de familie van onze bewaker-collega J. op het kantoor die enkele weken geleden overleed.
• Dank voor een goede check van Marcus 9-16 met het Kabwa-team.
• Dank voor de deeltijdwerkers die er zijn in zes van de acht talen en voor de vele mensen die zij bereiken. Zij gaan kerken langs om te vertellen over het Bijbelvertaalwerk en materialen te verspreiden.
• Bid voor de nieuwe groep mensen die naar Tanzania hoopt te komen in juli. Bid voor een goede voorbereiding en voor een soepele aanvraag van de werkvergunning.

 

---

Full tank, empty book supply
When you go to get petrol here, there are normally people to help you fill up your tank.
A couple of weeks ago my ‘helper’ and I got to talk over a couple of liters. He asked me where and how we had learned Swahili. Which led to the topic of local languages and the work that happens in our office of translating the Bible into eight different local languages.

He immediately got excited and asked me to show some books that were available. Before I knew it, people from around came to have a look what was happening and wanted to know if their was something in their language as well.

‘Do you by any chance have something in Simbiti?’

‘What about Zanaki, where is Zanaki?’

I tried to juggle all the different requests and books as best as I could, while people kept asking questions. After some fifteen minutes and a pile of books sold, a big truck pulled in, with a refill for the petrol station. ‘A convenient moment to leave,’ I thought. But the driver, high up in the truck, rolled down his window and asked curiously what was happening. A nod of approval followed when he was told.

We finally did leave… but now we know that next time, we will probably spend more time there than just filling our tank!

More light in the garden
On our compound here in Musoma, our house was once described to me as ‘the house with the many trees’. And for a reason. They are not only many, they are also huge.
A while ago I decided to ask the father-director at the compound here if he could help getting some branches cut, so that our garden would get more sunlight, and more lakeview.

‘Sure,’ he said, ‘I know just the men you need.’ Lo and behold, there they came, a couple of days later. Two men in proper workmen’s outfit with lots of freedom of momevent for the climbing job, boots, machetes and smiling brightly, happy to get the teeth into the job, although, if I remember correctly, one missed a few teeth.

No permission needed here to cut down trees, apart from permission from our very friendly father-director. I showed them the trees that were a bit too expansive to me. I apologized for how high the branches were that I wanted to be cut.
Without blinking one of the two removed his boots, took a quick but experienced look at the tree, deciding from where to climb and attack it.

The first minutes I stood there with fear in my eyes, but it quickly became clear that this guy had done this before. ‘Yeah, it’s all experience,’ he said doodgemoedereerd to me (still looking for a translation for this word…, it surely is not ‘mistreated’ as one translation machine suggests; it’s too nice of a word anyway to not use).

But he turned out to be human after all, if only now and then, when he had to admit that he couldn’t get to a certain spot, as he didn’t have ‘any balance’ there.

A couple of hours later the job was done. More light in the garden, 5 yards extra lakeview, and a pile of wood that was thankfully taken by the ‘chefs’ here at the compound, who could use it as firewood for in the kitchen.

Welcome to join us in prayer and praise:

• On of the guards at the office passed away, pray for comfort for his family.
• Praise the Lord for the good discussion and team work we had when we checked Mark 9-16 in Kabwa.
• Praise for the part-time workers at the office, who go round visiting churches, telling people about Bible translation work going on and about all the materials available.